Աչքներս լույս, շաբաթը սկսվեց «եվրապրոհայկական» ականջահաճո հայտարարություններով ու բանաձևով, չնայած պատահում է, որ շաբաթն ուրբաթից շուտ է գալիս, ու դեռ չգիտենք, թե ինչ է գլխներիս գալիս:

Մենք պետք է փորձենք ավելի խորությամբ հասկանալ հասարակական շահ ասածի իմաստը, որը շատերի կողմից ընկալվում է որպես «դե բան է, ասում են, էլի»։

Մարդկության պատմությունը հստակորեն ցույց է տալիս, որ սկսած հասարակության զարգացման ցեղային մակարդակից մինչև հիմա, մրցակցային պայքարում մարդկանց ու տարբեր մասշտաբի մարդկային համակարգերի հիմնական վարքային գիծը եղել և մնում է բոլոր հնարավոր միջոցներով մրցակցի նկատմամբ հաղթանակի հասնելը։

Աշխարհի աստիճանական անցումը միաբևեռ վիճակից դեպի բազմաբևեռը ուղեկցվում է ավելի ու ավելի ուժեղացող նոր որակական երևույթներով ու պրոցեսներով։

Ցանկացած փորձ, որի նպատակն է հասկանալ, թե մեծ հաշվով որտեղից ենք գալիս և ուր ենք գնում, պետք է հիմնվի աշխարհի գլոբալ ուժերի միջև հակամարտության դինամիկայի ու դրա պատմության վրա։

«Զանգեզուրի միջանցքի» մասին երբեք խոսք չի եղել Պուտինի, Փաշինյանի և Ալիևի եռակողմ պայմանավորվածությունների շրջանակում, ասել է Լավրովը:

Շարունակելով մարդկության զարգացում-պրոգրես-առաջադիմություն ասածի անալիզը, անցնենք այդ պրոցեսի կառավարելիության հետ կապված հարցերին։

Տարին դեռ նոր է սկսվել, բայց ձևական թուքումրի, «տնական» ավանտյուրիզմի ու «էկստրավագանտ» դեմագոգիայի պակաս չի զգացվում:

Աշխարհում տիրող պայթյունավտանգ վիճակը հասկանալու և այդ վիճակից դեպի գոնե մոտալուտ ապագան մարդկությանը տանող ճանապարհների մասին շատ թե քիչ իրատեսական պատկերացումներ ունենալու համար պետք են հնարավորինս ճշգրիտ նախնական տվյալներ ներկա վիճակի մասին և դրանց հիման վրա կանխատեսումներ կատարելու գիտական մեթոդներ, մի խնդիր, որով էլ զբաղված է եղել ֆուտուրոլոգների և սիստեմների մասին գիտության ոլորտի մասնագետների բանակը՝ սկսած անցյալ դարի 50-60-ական թվերից։